XV Festival Internacional de Títeres Galicreques

“Mamulengo Capiroto” evoca a alegría, a liberdade e a transgresión que permiten transformar a dura realidade e levarnos cara a outra dimensión, onde a voz do pobo, os seus anhelos e desexos son oídos.
Personaxes e aventuras que buscan provocar a risa e a diversión para evadirnos do cotián.

Yanisbel, unha especialista e defensora dos monicreques, entra en escena para falar sobre tradicións ameazadas, coleccionistas, as diferentes formas de construír os monicreques e de transmitir aos máis novos o oficio, segundo as distintas culturas.
Para axudala, JFJ é o encargado de poñer as imaxes de vídeo. Pero este personaxe, que é un titiriteiro de “raza”, quere máis. El non se contenta con “darlle ao botón”, senón que quere actuar, xogar en directo, e comeza a intervir -tocando o violín, mostrando monicreques de diferentes técnicas, sacando un teatriño e facendo unha escena de luva…
Da pantalla van xurdindo tamén marionetas de diferentes lugares do mundo; unha fada vietnamita que baila sobre a auga colócase no centro da escena e créase unha rica confabulación entre uns planos de realidade e outros.

“Os golfiños e o xigante” está baseado no texto do mesmo nome da autoría de Inacio Vilariño e co que obtivo no 2016 o XII Premio Barriga Verde de textos para teatro de monicreques infantil.
É este un espectáculo de sombras chinesas que narra unha historia real coñecida por unha nova que se fixo eco a prensa internacional. O xigante Bao Xi Shun, considerado polo Record Guiness o home máis alto do planeta, conseguiu, grazas ó seu longuísimo brazo, salvar a uns golfiños dunha morte certa.

Chegan os Cómicos e Titiriteiros de Cuenca á cidade, a contar as historias que pasaron noutro lugar. O que aconteceu no Bosque de Valera no Condado de Itoiz, no Reino de Gasterra. Unha gran historia de aventura que agora lles van a narrar. Oian e vexan que o espectáculo vai comezar!

A trama da obra é moi coñecida; non insistiremos sobre ela. Si queremos destacar e acentuar un dos fíos que a vertebran e que nos animou especialmente a vivir con este texto: o enigma do “ser home”, do “ser humano”, a súa dignidade e os seus límites. Macbeth exclama: “Son capaz de facer todo aquilo que é digno dun home, quen se atreva a máis non o é” Entón: cal é o límite da dignidade? En que se converte quen o excede? Co noso traballo non pretendemos descifrar o enigma, só tratamos de concretar e afinar as preguntas para acurralar as respostas aceptando de antemán que se nos van seguir escapando por entre os dedos.

Este espectáculo está pensado para dar a coñecer a figura de Don Quixote aos máis pequenos. Concibiuse con elementos próximos aos xogos de construción que se utilizan nas aulas de Educación Infantil. Máis que nunca os monicreques son bonecos, son mais xoguetes que nunca e os titiriteiros os protagonistas dun xogo baseado nas aventuras de Don Quixote e Sancho, aderezado coa música en directo dunha Viola de Gamba.

Brigitte ten tantos anos que os seus recordos están en branco e negro. Tantos, tantos que se lle preguntas a idade dirache: “-Moitos e uns poucos máis.” Pero Brigitte sabe que chegou a hora, o momento exacto no que o seu último segundo farase eterno e xa non terá sentido acumular máis tempo. Antes de marchar Brigitte fará a súa equipaxe enchendo a súa caixiña daqueles recordos que a manteñan viva por última vez. Benvidos ao último baile de Brigitte. Un proxecto de mimo corporal, monicreques, danza e teatro visual ao servizo dunha historia sen texto imposible de narrar con palabras.

Espectáculo para a primeira infancia que xoga coas formas. A Mr. Round fascínanlle todos aqueles obxectos redondos, os máis curiosos obxectos con forma de circunferencia. Un día, na súa incesante procura, atopará unha asombrosa esfera que agocha historias sorprendentes.

Bala Perdida é un pirata, unha lenda, un corsario da vida, un ser bondadoso e rosmón, un valente e un xusticeiro, un Robin Hood, un John Silver, un capitán Kidd, un filibusteiro atlántico que non habita na illa da Tartaruga senón entre as néboas dun océano ignoto, misterioso e milenario. Ao seu carón, a súa mariñeiría: homes curtidos nos mares, entre treboadas e naufraxios, todos membros da Irmandade da Costa, e xunto deles e do seu espírito aventureiro, un tesouro que queima nas mans.

“Vuela Pluma” cóntanos a historia dun paxaro que vivía “feliz” na súa gaiola, ata que un día tivo un soño… a gaiola abriuse e a ilusión por fin moveu as súas ás…
“Vuela Pluma” é un conto sobre a liberdade e o respecto á verdadeira natureza dos seres vivos. Dámoslle ao noso paxaro protagonista a posibilidade de vivir o seu soño e aos espectadores a oportunidade de acompañalo no seu voo.
Ás veces, as persoas somos capaces de encerrar o que amamos nunha gaiola, para que non se escape e quede ao noso lado.